[avatar user=”cemozel” /]
Cem ÖZEL
Kullanıcı Hizmetleri Yöneticisi/Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi

Ben bir sonradan görmeyim. Sonradan zengin olmuşlara küçümseyici bir ifade ile, biraz da kızgınlıkla söylenen bu tabiri ben kendim için söylüyorum; fakat benim durumum biraz farklı. Ben de sonradan görmeyim; ama kitapları sonradan görme. İnsan, kitapların zenginliğiyle 14 yaşında tanışınca, bir “sonradan görme”lik yaşıyor.

“Neden bu kadar kitap ödünç alıyorsun?” dediklerinde, “Hepsini okumak istiyorum da ondan,” diyorum.

Aklımı karıştırıp kanıma girmek isteyenler de oluyor. Dizilerle aramı soruyorlar. Şu sıralar sadece İstanbullu Gelin’i seyrettiğimi başka da bir şey izlemediğimi söylüyorum. Sonra başlıyorlar yabancı dizi tavsiyesinde bulunmaya. Dinliyorum onları nezaketen, aklım raflardaki kitaplarda, her biri beni bekleyen.

Kendileri okumadıkları için benim de mi okumamı istemiyorlar diye düşünüp üzülürken, sonra bir telefon geliyor ve kuzenimin, “Şu yazarın şu kitabı çıkmış duydun mu” dediğinde yüzümdeki tebessümle mutlu oluşuma mutlu oluyorum.

Laf kitaplardan açılınca kendime hedef koyuyorum diyorum insanlara. En azından her yıl 100 kitap. Önce bir şaşırıyorlar, sonra niceliğe önem verdiğim için eleştiriyorlar beni. Kendilerince haklı yanları olabilir tabii; ama her yıl binlerce yeni kitap çıktığını bilen benim gibi küçük kitapkurtlarının telaşı işte bu yüzden. Her yıl çıkan o binlerce kitabın yanında benim koyduğum 100 kitap hedefi devede kulak bile değil. Okunacak çok kitap var. Zaman daralıyor. Telaşım ondan.

Kitabın girdiği her yer güzelleşiyor. Sonradan görme tabirini bile bir anda albenili hale sokmadı mı sizce de?

Bu arada Ekim bitmeden okuduğum kitap sayısı 83 oldu. Önümde iki ay var. Tek endişem Kasım’ın 30 çekiyor oluşu. 31 çekseydi o da ne güzel olurdu! Bir gün, bir gündür sonuçta. Artık bir futbol takımının kırmızı kart görmüş futbolcusunu aratmamak için diğer futbolcuların gösterdiği ekstra performans gibi ben de kalan günlerle idare edeceğim. Umarım bu sene de bir dalya derim.