[avatar user=”cemozel” /]
Cem ÖZEL
Kullanıcı Hizmetleri Yöneticisi/Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi

Bu yazıyı yazmadan önce “Twitter edebiyatı” tabirini daha önceden kullanan olmuş mudur diye internetten taradım; ama ulaşamadım. Sanırım ilk defa burada kullanıyor olacağız.

Twitter, sosyal medya araçlarından en çok sevdiğim mecra. Birçok kişisel hesapta o kadar güzel paylaşımlarda bulunuluyor ki, ister istemez takip ediyor, ilk yazdığı tweet’e kadar geçmişine gidip güncel yazılanlara değin okuyasınız geliyor. Yeni tweetlere esin kaynağı da olmuyor değil. Birçoğu kısa bir şiir veya öykü kıymetinde. İstedim ki, araya gitmesin, onlardan da bahsedeyim.

Twitter’ı bu açıdan inceleyen de olmuştur mutlaka. Öyle aforizmalarla karşılaşıyorsunuz ki, değme yazarlara taş çıkartır cinsten. Koca bir kitaptan alacağınız hazzı, 140 karaktere (şimdilerde 280) sığdırabilmek, edebiyatın mı yoksa Twitter’ın mı gücü, bilemedim.

Yerli Twitter fenomenleri çok yaratıcılar. Hem hüzünlü hem de komik yanları, damağımızda doyumsuz bir tat bırakıyor. “Bu, benim aklıma niye gelmedi?” diye iç geçireceğiniz çok anlar oluyor.

Bunun yanı sıra paylaşılan görseller ve o görsellerin altına çiziktirilen cümleler de ayrı bir keyif veriyor.

İsterdim ki usta kalemler de Twitter hesaplarında bu tür paylaşımlarda bulunsunlar. Belki de kitaplarında kullanacakları o güzel sözleri bu mecrada harcamak istemiyorlardır. En azından kitaplarında çok sevdikleri cümleleri, nasıl olsa basılmış diye buradaki hesaplarında paylaşabilirler. Yapan yok değil; ama sayıları daha da artmalı görüşündeyim. Biz bilgi profesyonelleri de okuduğumuz kitapların fragman tadındaki cümlelerini kendi hesaplarımızda paylaşabilir ve okumayı teşvik edici yönde adımlar atabiliriz.

Şu ana kadar görmedim Twitter adresinde paylaştıklarını kitap olarak basanlar. Aforizma türünde çok farklı kitaplar ortaya çıkabilir.

Fenomen Twitter kullancılarının, okuma konusunda sıkıntı yaşayanları bile okumaya sevk ettiği için de yararlı olduğunu ve belki de kitap okumaya teşvik ettiği düşüncesindeyim. Bunun en önemli nedenlerinden biri de yapılan paylaşımlarda usta kalemlerin eserlerinden alınan şiir ya da güzel bir cümle, takipçileri o usta yazarların eserlerini okumaya sevk edebilir.

Tek eleştirebileceğim nokta ise dil bilgisine ve noktalama işaretlerine özen gösterilmemesi.

Çok sevdiğim tweetlerden örnek vererek Twitter edebiyatının gücünü bir nebze olsun dile getirmek isterim.

“İyi insanlar biriktirdim ama nereye koydum onu bilmiyorum”

“Metal grupları çok bağırıyor. Haklıyken haksız duruma düşüyorlar.”

“İncinsen de incitme kitapları”

“Her şey bir yana da, öyküyü öykü yapan en önemli özelliklerden biri olan o son cümlenin başıboşluğu yok mu, işte ona hastayım.”

“İçim geçmiş. Okuyadalmışım.”

“Size masal anlatmak isteyenleri, “Bana masal anlatma” diye diye üzdünüz.”

“Ölünce tabutuma şöyle yazdırmayı düşünüyorum. ‘Dikkatli taşımanıza gerek yok artık kırılmaz.’”

“Aramışsın telefon seslideydi duymamazlıktan geldim”

Eğlenceli şiirlere de rastlıyoruz:

“Metroda ben

Aklımda sen

Boş yer yok

Ayaktayım

Gelecek istasyon

Dikimevi

Ne zaman kurcaz

Bizim evi”

Twitter’da zaman zaman komik anketler de yapılıyor. İşte onlardan biri:

“Hangi şık çekyat açar?
a-      ÇIKICIK
b-      ÇIKICIKÇIK
c-      ÇIKICIKÇIKCIKÇIK”

Twitter gibi anında paylaşma ve öğretme gücü olan bir mecranın, bu yazıda bahsi geçen yanını da es geçmemek gerektiğini düşünüyorum. Nitekim içeriği ciddiyet olan siyasete bile bu kadar mizah katan Twitter, bir anlamda onları da kendine benzetmeyi başardı.

Birçoğumuzun severek takip ettiği bu yazılara bir ad koyalım istedim. Umarım “Twitter Edebiyatı“, hakettiği değeri bulur.